Extraordinary You (2019)

When this show is good, it's really good! Eun Dan Oh and Haru's romance is cute and sappy as heck, Dried Squid Fairy and Lee Doh Hwa are great supporting characters, and even Baek Kyung made me feel a lot of feelings. It's also notable that this show manages to balance comedy, romance, and psychological horror at the same time. Everyone's comic book characters and only a few are self aware about what's going on! Haha.... but also, the existential dread is There. I love it.

The Trumpet Creeper flashbacks were also pretty good, and they were the best part of some episodes. Extraordinary You lowkey trying to be a historical drama on top of all the rest lols. Have to say the most interesting parts of Trumpet Creeper were Dried Squid Emperor's everything and whatever fucked up relationship was going on between Baek Kyung and Haru (is it just me, or is Baek Kyung's attitude towards past Haru like his attitude towards present Eun Dan Oh? It was weird and good and bad).

However, I still rated this only 7/10 because there are a solid number of episodes in this show that do basically nothing for me, repeating plot points with no progression over and over again. How many episodes are basically Haru saying "We'll change the plot", Baek Kyung saying "Don't change the plot", and Eun Dan Oh waffling while Lee Doh Hwa and Dried Squid Fairy et al play around in the background and no scenes are actually changed, or plot relevant? Too Many, making the second half of the show drag. Still, the last couple episodes have the pacing speed up again, and overall the show is pretty good.

Lire davantage

Fantastic

Extraordinary You was the first kdrama I ever saw. I mainly watched it because I'm a kpop Stan and wanted my first kdrama to have someone, an idol, that I know in it. When I saw Rowoon was in it, I decided to give it a try. First off, the score is mesmerizing, absolutely amazing. The OSTs are great as well. I had gotten in VERIVERY before watching Extraordinary You and didn't even realize that My Beauty was already in my playlist when I watched it. Cool coincidence. Along with the score, I thought Extraordinary You had a compelling story. The comic idea was great. Overall, I thought Extraordinary You was a great drama that was well acted, and a great introduction into Kdramas as a whole.

Lire davantage

A truly extraordinary story

I was taken by shocked at how good this show was. I decided to watch it because I thought the cover looked pretty. But by a couple of minutes in, I was quickly intrigued. This show was funny, heartwarming, and even heartbreaking at moments. This plot is intriguing, the characters are well developed, and it always keeps you asking for more! This show kept me 1000% satisfied from beginning to end.

In the show, Eun Dan Oh, a girl with a heart disease who's been in love with the same person for the past 10 years, finds out that she lives in the comic book world as an extra. She decides she wants to find the person who can help her change her fate. That's how she meets Haru. They together decide to change their fates together.

My favorite characters would have to be Do Hwa and Dan Oh. I thought Do Hwa's story was so heartbreaking. I can't help but love his character. I feel he deserved better. Maybe he and Joo Da can be together in the next comic? Hopefully. I really like Dan Oh's character. Her determination to change her fate and be with Haru was very beautiful to me. She wanted to be herself and not some character controlled by somebody else. She wanted to be with Haru. And her determination to be in control of herself was something I really enjoyed seeing.

My least favorite characters are probably Nam joo and Kyung. I love the character development that Kyung had. But there were definitely a lot of times where I wanted to tell him to shut the hell up. He was so rude to Dan oh. But when he saw her with Haru he suddenly gets really jealous and stuff. I'd like to forgive his character, but I can't. Nam joo however was just annoying. I know he wasn't conscious and all, but I really thought the way he was always like "I don't like when people touch what's mine" and stuff. Joo da isn't an object. And she doesn't belong to you either. Joo da said she liked Do Hwa and Nam joo. But Do Hwa could survive on his own while Nam joo needed her. I got really upset when I heard this. I think Do Hwa and Joo da could have been really good for each other. I think the main reason I didn't like him is that every time he spoke I cringed. But I think this also added some good humor to the story.

I know that the ending was unsatisfying for some people, but to me, it was comforting to know that no matter how many times they get thrown into a new story, they'll always find each other. That was heartwarming and satisfying to me.

If this show gets a season two I'll definitely be watching it. They could definitely have another season. I think a lot of people would enjoy that. But even if they don't, I still think it ended well. While I am curious about what happens next. As I am with most shows.

To wrap it up, this was a truly extra-ordinary show. Get it? This show made me laugh, cry, smile, and yell. I highly recommend this show to everyone and hope to find more like this. Because this is definitely one of the best shows I've seen.

Lire davantage

I didn't watch the drama while it was airing because high school dramas are not my thing. But I decided to give it a try because of how popular and liked it was. And I don't regret it!

In a way, it is your typical high school romance but the fact that the drama plays with the usual tropes while being critical of them makes it more enjoyable.
One of its strong points is Eun Dan-Oh's character : she is very likeable. First, the fact that she apprehends her situation with humour: I especially enjoyed her disgust at some of the dialogues during the ''stages'', it was one of my favorite things all along the drama. I also liked how she stays upbeat and optimistic even when she appears helpless and her situation hopeless.
I liked that some of the characters were deeper than I expected, especially Baek Kyung. He makes the story not so black or white. He is the mean guy but one who is confused and searching for his own self. I think his character embodies how many feel at his age : you are behaving the way that is expected of you but questionning your identity, trying to find what you really like and who you want to be.
I liked Haru. I agree that his character is not well developped but I find it nice, for once in a drama, that the male lead exists only for the female lead... I liked that his character is calm but not cold and indifferent as this type of character tends to be.

The thing that makes this drama not so perfect is the inconsistency. First, in the rythm of the drama : the first episodes are really good and grab your attention quickly as does the end but the second half gets slow and draggy. Then, there is the acting. I still don't know if it is Kim Hye-Yoon's acting or Eun Dan-Oh's character that is not well framed but I found that there were many moments where I was not convinced by the portrayal of the character. Her demeanor was sometimes too different from what I think Eun Dan-Oh is supposed to be. Especially during the romantic scenes. The last thing that bothered me is the editing. I liked how they incorporated manga effects into the editing. I found the shift between the stages and the shadow to be such a good idea, But why couldn't they use all the different effects throughout the whole drama?

Finally, this is a great high school romance drama. You will get the usual clichés but with a twist. The story is deeper, more complex and the lead characters are refreshing.

Lire davantage

This is only my opinion aand no one have to like the dramas the others like it !

I've watched this kdrama last summer (august 2021) . It was my friend's recommondation 'cause she really like it so I watched it and it worthed my time . I liked the couple so much ; they are so cute and lovely . I liked also the plot ; it doesn't have any relationship with the real world but it shows the world of our imagination .
Kim hye-yoon (Dan-oh) , Rowoon (Haru) , Lee Jae-wook ( Baek kyung) and all the cast did their best in filming this masterpiece.
I really hope you like it because it deserve the time you spent on watching it . I finished it in just three dayse because of the vacation but you don't have to watch it now if you have exams or school ;)
I've watched like 2 times and I love it more and more . I hope this review help you wiht your choice either if you want to watch it or not to , nobody is forcing anyone to do anything they don't want to do .

Lire davantage

There's no logic in this show. Don't even try.

The story is SO good, but left so many questions and plot holes open.
We get our main main female lead in this show. Dan-oh. A girl who has a heart problem while having a 10 year crush on the second lead, Kyung. Let me say that Kyung was one of the worst leads, regardless of his change later on. As I did feel bad for him some scenes, it doesn't change the fact that he NOW liked Dan-oh when there's competition. Haru, the main main male lead. I love him and Dan-oh together yet he barely has anything to him. He's nice and sweet but that's it? Pretty boring at some points. Dan-oh at least had some good sass in her.
There's so many other plots they could've given episodes. During half way in the show, (Episode 11-16 I forgot) it focuses on the love triangle with Ha-ru, Dan-oh and Kyung. What? Their was no point for that. As I sometimes like love triangles. This seemed too cliché. Y'know Second Lead realizes that he can't live without the Female Lead so now fights for her. So common.

When other people (Do-Hwa and Kyung) found out that they were in a comic. They had ZERO reaction. Or at least has a reaction for a scene/couple of minutes and then went back to how they lived. Not even worried on what the writer could do to them.
The whole knowing each other back in the past, ALSO CLICHE! In so many kdramas they make it so the male lead and female lead knew each other back in the past. Wasn't really needed in this show. The plot also became repetitive a bit with the love triangle and whole Dan-oh heart problem thing. They could've made it a bit like the drama "W" and on how they would find the writer of the book.
Episodes 29 and further were kind of un needed. Dan-oh losing her memories about Haru and loving Kyung. The writers wasted plot right there. It would feel weird for me to even give this a 9 tbh. We also don't know how Haru appears, who's his family, why Dried Squid is named Dried Squid, and more. Waste of plots.
Romance with Nam-jo and Ju-da was a bore.
The only thing I really like this show for was A3, it reminded me of F4. But, this just became a typical high school drama midway.
The acting is amazing! Not enough to give a 10 though, didn't cry throughout this show at all.
The Music was good to! I really liked some tracks in their.
Re watch value is that way so you could probably re watch to make more sense out of it and to watch some Dan-oh and Haru moments if you want. I would recommend but don't even question the logic in this show. I couldn't even find it myself. The romance is very cute in my opinion though!

Lire davantage

Katharsis (nad)zwyczajności

Nie wiem czym się kierowały twórczynie Extraordinary You ale z pewnością mogę powiedzieć, że wiedziały co robią. Przynajmniej w tej pierwszej części, bo co do drugiej, to tak jak grono innych recenzentów już nie mogę tego powiedzieć.

Extraordinary You ze swoim nadprzeciętnym ale chwytliwym tytułem i elastyczną grafiką skłania swojego widza by przykucnął jeszcze raz w klimaty szkolne owiane słodkim romansem z Extraordinary dodatkiem jakim jest?
No właśnie czym jest ten składnik który pomimo żenadnie powtarzalnej wydawałoby się fabuły, jednak trzyma mocno za rękę każdego kto wsiąknie w trzy co najmniej odcinki?
Czy to te piękne sceny miłosne nastolatków? Szkolne mundurki, grupa bad boyów a może te śliczne buzie tych dobrych chłopców?
Wszystko wydawałoby się mierną próbą zagarnięciem uwagi odbiorcy gdyby do akcji nie wkroczył Bóg, a raczej coś na jego wzór. Ilość dram w kategorii standardowych okruch z życia jest wiele, romansów jeszcze więcej ale gdy do tematu wchodzi iskra pod postacią ukrytej manipulacji, walki z przeznaczeniem w której najwyższą ceną jest własne istnienie zaczyna się rysować pastelowe squid game na łamach szkolnych murów.
Panie i Panowie, przedstawiam Zwyczajnego do bólu CIEBIE.

Eun Dan Oh, to tryskająca jak skowronek w tęczy osiemnastolatka która żyje zwyczajnym życiem pospolitej chaebolki zmagając się jednocześnie z poważna wadą serca oraz jednostronną miłością do Bae Kyunga - jednego z członków A3 /tak tak, kalko parodia F3, dojdziemy do tego/, który absolutnie nie wygląda jakby cokolwiek obdarzał jakimkolwiek zainteresowaniem poza własnym nosem. Piękny i bucowaty przedstawiciel bad boya, jakich wiele w manhwach i mangach z półki od nienawiści do miłości. De Hwa to serdeczny kumpel Dan Oh nieszczęśliwie również zakochany w Ju Ddzie, która z kolei jest swoistym rodzajem koreańskiego kopciuszka. Również dręczonego przez trzy lakierowane bogaczki, których szlag trafia że jest obiektem westchnień Nam Ju - lidera właśnie A3. Z kolei w szkolnej stołówce uwagę ściąga Magik Suszonej Kałamarnicy?
Tak tak nie przesłyszeliście się. Kucharz z nadobnym przezwiskiem i również cukierkową urodą.

Całość grona bohaterów jak i nakreślających się wątków, jest nie przez przypadek tak okropnie sztampowy, kalkowany i parodiowany. Także, nie przerywajcie w pierwszych minutach tak jak zrobiłam to ja, bo początek faktycznie zwodzi totalnie.

Ale wróćmy do bohaterów..
Dan Oh ma zwyczajne życie licealistki rodem z seriali. Spotyka przyjaciół, zalicza zajęcia, wzdycha do crusha i zmaga się z chorobą. To co na przykład delikatnie wyróżnia Dan Oh z grona podobnych jej postaci w romansach, to chyba fakt że akurat jest zamożna i zachowuje się jak głośno myślący dzieciak. Taki jej urok. O ile na początku człowieka zakrawa od ciągłego jej szczebiotania, tak z upływem czasu idzie się przyzwyczaić.
Dan Oh pewnego dnia zaczyna pojawiać się w randomowych miejscach bez kompletnej świadomości skąd się tam wzieła. Co więcej, coraz częściej pojawia się w sytuacjach gdzie dosłownie nie ma wpływu na własne słowa i zachowanie. Zaniepokojona tym faktem zaczyna szukać odpowiedzi i tak trafia na książkę komiks w której wszystkie ostatnie wydarzenia są identyczne jak te niedawno przeżyte. Dan Oh trafia w końcu do Magicznego Kucharza, który oświeca ją w słusznym domyśle. Wszyscy bowiem są bohaterami wciąż tworzonego komiksu.



Z jednej strony powiedziałoby się że fabuła brzmi dość prosto i ciekawie, bo mamy i romansik i nadchodzącą akcję, a z drugiej strony gdy do całej tej sceny dodamy retrospekcję z poprzedniego wcielenia który okazuje się być poprzednim dziełem wspomnianego Boga/Autora robi się burzliwy mezalians. Dan Oh początkowo zaczyna walkę z Autorem próbując na siłę wprowadzać zmiany co kończy się ciągłymi powtórkami wydarzeń do momentu aż będzie wedle wyznaczonego wyżej planu. Jakby tego było mało, Dan Oh nie jest w dodatku kimś wokół całe odgrywane realia się toczą. Nie jest główną bohaterką odgrywanego komiksu i na domiar wszystkiego jej postępująca choroba serca wyraźnie daje jej do zrozumienia że Autor zamierza się jej za jakiś czas nieoczekiwanie pozbyć co jeszcze bardziej determinuje dziewczynę żeby starać się zmienić swoje przeznaczenie.
Do całego wątku w pewnym momencie dochodzi postać jeszcze niżej w rankingu ważności niż Dan Oh jakim jest 'Numer 13' vel Ha Ru.
Śliczny aczkolwiek bez tożsamości osobnik który podobnie jak Dan Oh tworzy jedynie tło i połączenie dla ważniejszych wątków i postaci głównych [którymi są btw. Nam Ju i Ju Da].Nie byłoby całego szumu wokół jego nieistotnej postaci gdyby nie fakt, że Trzynastka potrafi w jakiś niezrozumiały sposób wpływać na zmianę wydarzeń. Gdy ten fakt zauważa Dan Oh niezwłocznie rozpoczyna śledztwo wokół Ha Ru by za jego pomocą uratować siebie i móc wolno życ wedle własnej woli.


Drama zdecydowanie trzyma w napięciu większość czasu jednak łapie gumę po połowie czyli mniej więcej 8/10 odcinkach. Te pierwsze odcinki w moim odczuciu robią niezły rollercoster. Biegniemy i szukamy odpowiedzi na MNÓSTWO pytań. Jak zmienić wydarzenia? Kim jest Autor i co ma na celu w zasadzie cały ten zabieg manipulowania wszystkimi? Czy kiedykolwiek to wszystko się skończy, czy to gra, czy jest w ogóle jakiś koniec fabuły? Do czego to wszystko prowadzi? A jeżeli jesteśmy pod wpływem Siły Wyższej to również, dlaczego i po co? Głęboko wchodzimy w buty bohaterów świadomych bycia częścią komiksu [tak, ich potem przybywa /De Hwa, Bae Kyung, Ju Da...] którzy całą 'wolność' mają w międzyczasie kiedy w komiksie są dziury czasowe niezwiązane akurat z ich rolą.
Idąc dalej dochodzi do tego jeszcze wprowadzenie poprzedniego komiksu i robi się 'Oszukać Przeznaczenie ujęcie 2'. Co jak co, nie trzeba daleko nurkować w odcinkach by dojść również do nieprzyjemnego stwierdzenia że ów Twórca albo ma jakiś cel by główna parę czyli Dan Oh i Haru nieustannie rozdzielać albo jest po prostu okrutny i bezwzględny. Żadna ilość łez, błagań i tragedii nie jest wstanie poruszyć Piszącego by stanął po stronie tego co wszyscy oglądający czyli my, dopingujemy. I tu dochodzimy do czegoś w rodzaju katharsis, bo im bardziej wciągałam się we współprzeżywanie fabuły tym bardziej dochodziłam do mocnych odczuć współczucia i jednocześnie ulgi. Trzeba to powiedzieć wprost - życie bohaterów w tym komiksie to była katastrofa na którą nie mieli wpływu. Marionetki w rękach 'boga' który szydzi z ich uczuć, maltretuje, manipuluje i pcha do zagłady. W dodatku, dla mnie widza - bez przekazu, bez nadziei, bez puenty totalnie bez sensu. Człowiek to ogląda i nieważne jakiego jest wyznania, nagle czuje ulgę że nawet jeśli istnieje Bóg to nie mamy takiej tragedii jak ci tutaj. No bo co oni mogą? Show must go on i nieważne czy ci się podoba czy nie.

Spędziłam niemało czasu próbując rozgryźć co się stało i jaki był przekaz tej historyjki. Prawdopodobnie nie znalazłam nic odkrywczego. Na pewno jak wszyscy zauważyłam mnóstwo dziur fabularnych które standardowo nie wyjaśniono do końca, a zakończenie w cale nie sprawiło że potem mogłam spać spokojniej.
Nie było we mnie też wielkiej frustracji po różnych głupich akcjach jak na przykład zniknięcie pod koniec Ha Ru żeby go znów ożywić rok później na piękny nowy happy ending. Całość dramy jakby tak przyjrzeć się z boku czy też z dystansu najwyraźniej miała dać orzeźwiającego kopa do życia. Nie da się wielu rzeczy tutaj sensownie wytłumaczyć z perspektywy naszej na zasadzie że wszystko w życiu ma sens, ma cel. Ponadto, często się zdarza że jednak nie mamy wpływu na wydarzenia które usilnie muszą się nam przydarzyć. Jaki z tego widzieliśmy wniosek? Że nie twoje życie ma się zmienić, a twoja osoba. Zauważcie, że Dan Oh przed poznaniem Ha Ru dążyła wyłącznie do tego by miec wpływ na swoje życie i by je nie tylko uratować, ale by móc je prowadzić wedle własnego scenariusza. Gdy do akcji wkracza Ha Ru a sytuacje robią się napięte, jej jedynym pragnieniem jest Ha Ru; czyli miłość. Czy będzie dalej odgrywała narzeczona Bae Kyunga, czy wciąż będzie chorowała przestaje miec znaczenie jeśli to życie wciąż jest i w nim będzie Ha Ru. To była jedyna wartość tudzież rzecz której nie dał rady przerwać Autor przez dwa wydania komiksów. Ten trzeci zarys na końcu, to już myślę że była nagroda za wytrzymałość, ale mogę się mylić. Może to zwyczajnie gratka dla wyznawców buddyzmu z tymi wcieleniami... W każdym razie, Autor był kompletnie niezrozumiały w swoich poczynaniach. Dalej nie wiemy czemu pierwotnie Dan Oh musiał zginąć, czemu z rąk Bae Kyunga i czemu Ha Ru nie mógł jej uratować, a wręcz nawet sam zachować życie. Beznadziejne katharsis istnienia po prostu pogodzić się z tym co zsyła ci 'los'.
Z kolei właśnie Ha Ru, jak i cały wątek z bycia 'tylko postacią poboczną'/'szarą'/'drugoplanową'/mniej ważną był na przykład dobrym przykładem że twoja tożsamość nie bierze się z pozoru tego co widzisz tudzież odgrywasz na codzien. Nie jesteś wyłącznie tym co grasz. Nagle człowiek zdaje sobie sprawę, że jego położenie nie jest wyznacznikiem jego wartości ani samej w sobie osoby. Zauważyliście, że niejednokrotnie jak śnicie, to mało kiedy zwracacie uwagę na to jaka jesteście z zewnątrz osobą? Liczy się zawsze to co odczuwasz i kim jesteś w środku. To kogo masz w sercu i dla kogo żyjesz.

I to tyle z konkretnych przekazów które nawet mi się wydaje że mocno naciągnęłam. Póki możesz wolno czuć jest ok. Brzmi to jak kropla słodyczy w morzu goryczy.

Aktorstwo natomiast muszę pochwalić w dwóch sprawach. Po pierwsze, na pewno należy się jakiś oklask osobom które grały podwójne role. To nie jest mały wyczyn szczególnie jeśli grasz dwie przeciwstawne z charakteru osoby. Kim Hye Yoon pięknie podołała jednocześnie się śmiejąc i płacząc do Bae Kyunga by 5 minut później pałać na niego gniewem. Lee Na Eun zresztą podobnie oraz Lee Jae Wook. Rowoon... był piękny i taki bezpłciowy? No masło się topi na jego widok ale jego osoba gdzieś koli w oczy i nie miejcie mu tego za złe. Z jednej strony można całkowicie usprawiedliwić te jego nijakość, bo jego postać najwyraźniej taka miała być. I wyszło mu to świetnie. I jego gra jest dobra, ale będąc tą świadoma częścią siebie Ha Ru w jego wykonaniu to wciąż pusta masa z błyszczącymi oczami. Nie wiem czy ja tak czuje dlatego że przyćmiła mnie fenomenalna gra Lee Jae Hyuka, jego zajebistej ekspresji na twarzy i ja to porównuje czy to po prostu mocno czuć. Niemniej, jakby nie było, było ok. Ja uważam że śmiało ma potencjał zarówno on jak i Hye Yoon w roli głównej postaci. Ost był wystarczająco doprawiający klimat i ma moje uznanie.

Podsumowując, Extraordinary You jest ciekawą pozycją, satysfakcjonującą niewymagającego widza. Jest w stanie przykleić cie do fotela ale też ugryzie w tyłek swoimi teologiczno-moralistycznymi zagwozdkami. Czy to źle czy dobrze zależy od gustu odbiorcy, jednak uważam że to właśnie takie urozmaicania seriali sprawia że wciąż mamy chęć na kolejne i kolejne. Cieplutko wciąż polecam.

Lire davantage

One of the few dramas where the side characters are the best part

Oh boy do I have conflicting thoughts and feelings about this drama. Some aspects of it just make me want to rate it 9,5 but at the same time other parts really disappointed me and lowered the score of this drama for me.

Well, first of all, the first half of this drama is excellent. The plot is gripping and the characters are relatable and easy to like (here I mean specially the actual main/self-aware characters). There are many mysteries initially that keep you invested, Haru is very endearing and him and Dan-Oh have cute interactions.

The problem began in the second half. Honestly, although adorable in the beginning, Haru was just such a flat character. His scenes with Dan-Oh presented us with some cute moments, but were just boring to watch and I didn't care about them as couple. The writers literally repeated the same plots with these two over and over again, so their scenes together were more of a drawback which stagnated the plot when the drama should be advancing since it was nearing the end.

Also, if you want answers for the questions you might have when you start watching Extraordinary You, keep your expectations low cause by the end they provide very few explanations. I let some of it slide initially because it was a comic book world, so some crazy stuff was bound to happen, but at a certain point it just felt a bit like lazy world-building. A lot of things simply happened out of convenience and reflected the very loosely stablished rules for the world, such as the resolution given to Dan-Oh's heart condition, which made no sense at all, just to give an example.

Besides that, I think some of the characters were kind of cheated. I don't want to get too much into spoilers here, but like, come on, Do Hwa and Kyung didn't even appear in the endind scenes! To be honest the supporting characters and the resolution of the plot were the only things that kept me from dropping this drama. I loved the interactions between the self-aware characters and I wish the writers had showed much more of their friendship.

Other great aspects of the drama are the OST, which has some pretty good songs in it and the acting is very solid, too. Now onto one of the greatest surprises and my favorite thing about this show: Kyung. I cannot believe I'm saying this, since I hated him in the beginning for being the most annoying little bitch, but as the drama progressed he developed so much, he honestly had the best character arc with a proper redemption in the end. It was hard to keep liking and rooting for Haru when he was basically a piece of cardboard compared to Kyung, the most complex character in this entire story. I'm not the type to have second lead syndrome, but damn Kyung got me good this time.

Although a bit rushed, most of the final episode (or the final two episodes, in this case) was great. I liked the bittersweet tone that prevailed and there were some quite emotional scenes. It's just the very end that bothered me. Anyway, all things considered, this drama has some amazing aspects but it lost a lot a bit of its shine in order to focus on the boring and repetitive stories between the main couple and too many things go completely unexplained, still, I'd recommend you watch it for the great side characters, their arcs and relationships.

Lire davantage

Se volvió insoportable

Historia
Me gusto la premisa, lo de estar un cómic darte cuenta que eres un personaje y querer cambiar tu destino impuesto mientras tenés un dramática enfermedad. Pero la empatía que pude tener por la prota solo duro 2 episodios, después era Haru, Haru, Haru. Y más el egoísmo propio de querer cambiar el destino dejándote de importarte los demás. Pensé que me iba a gustar eso de burlarse de los clichés, pero luego llega la pareja secundaria y la chica se queda con ese tipo porque "la necesita" ¿Y ella? ¿Lo necesita? Agh. (Una por más santa y la otra egoísta) la única pareja secundaria que me gusto fue la del cocinero, y el cocinero pero todos los minutos de pantalla no alcanzan para un capítulo.

Actuación/elenco
Destacable el violinista, el cocinero y el impuesto novio de la prota, me gustaron los personajes. Actuaciones supongo que bien, pero la historia acompaña las actuaciones y las actuaciones acompañan la historia. Cuando no funciona uno, es difícil apoyarse en solo lo otro (pero no imposible)

Musica
Había una de stray kids que me gusto.

Valor de repetición
Se me hizo insoportable, no volveré a pasar por esa tortura.

Lire davantage

It was a really fun watch. Very cool concept and the plot is really what got me to watch in the first place, I was actually a bit bored like in the middle of the show because honestly the plot did start repeating itself at some point and i was just like.. can we move on please?
But overall it was pretty interesting and i did enjoy most of it, danoh is such a funny character so she made it very enjoyable, haru as well, hes such a silly character like how could you not grow to like him!

This is such a funny kdrama as well, has its depressing moments but its all lighthearted in the end.

Lire davantage