MARIA ALICE BATISTA
0 personnes ont trouvé cette critique utile
SURPREENDENTE
Esse dorama é daqules que pegam a gente de surpresa, por isso foi tão surpreendente ao longo da história. Sem dúvidas ele ocupa um lugar no TOP 10 de doramas que passam uma mensagem impactante no final, não quero alongar nesse quesito senão vou acabar dando spoiler, mas sério é muito lindo.Se você está em dúvida sobre assistir ou não, só assista sem expectativas, porque eu adoro quando vou sem nenhuma e acabo me apaixonando por tudo.
É uma obra prima escondida eu diria viu, pois fui só descobrir sobre esses tempos, acho que o mundo precisa descobrir essa joia.
Cet avis était-il utile?
Cette critique peut contenir des spoilers
I really liked everything. (for those who like semi-realistic and really sad story)
At first, the first 10 eps., I was beginning to feel interested and touched by the story, but after the big reveal in ep. 11, my expectations and thoughts of how the story would turn out, have vanished. The whole narration takes a turn after we find out about Hye-Ja's real identity. From the very beginning to the end, all the actors (especially the main) portrayed every character very realistically. They gave life to the story.All I can say without any spoilers is that I cried so, so much. It also has taught me so much about life, age, and memories which I have struggled with so much even though I am barely becoming an adult the following year. And my memories are one of the most valuable things I cherished the most, but struggle to keep track of everything, especially those that I wish I could remember. It made me look at life differently and started to understand why our parents are the way there are, and what kind of life we are living differently, yet, similarly.
Appreciate every moment in life because you never know what would happen in your lifetime like Hye-Ja. We wish we can all turn time back, but we can't. So instead, let's hold hands with who we are, the present me, the past me, and the future me should wait for us until we reach it.
"I hope you and your life mean a lot to you." - EP 9
"Live this day beautifully." - EP 12
Hye-Ja remembered her most beautiful life, and so can we.
(TREAT ELDERS WITH RESPECT)
Cet avis était-il utile?
First drama that made me cry in a long time
I won’t add any spoilers. I think you just need to go watch it. It’s a hard watch. It’s slow-paced, emotional, and you reallly need to be invested in the story. Gotta pay attention. But it’s SO worth it. Yup, go watch it. But make sure you’re in the right mood to, as it will hit ya where it hurts. Just a well-rounded, well-made, good story that depicts the beauty and pain of life. Great cast. Really, you’ll get the feels, and it won’t always be pleasant. But, I thinks that’s the whole point. Life isn’t all sunshine and rainbows. Go watch it!!Cet avis était-il utile?
Moving and sensitive - worth the time
I was moved by this sensitive drama and how it tackled the difficulties of aging, grieving, and economic hardship. The sweet moments amidst the tragedy stirred my heart as well. The performances were uniformly powerful and nuanced. This show also provides an example of a big shocking twist done right: it's foreshadowed well and its reveal makes what came before richer. The drama's slow pace did test my patience in the middle but I'm glad I stuck with it and powered through my temporary boredom because taken as a whole this story really worked for me.Cet avis était-il utile?
"Não gaste seu tempo se arrependendo sobre o passado e se preocupando com o futuro."
"Mesmo se um dia comum for seguido de outro comum, a vida ainda vale a pena ser vivida. Não gaste seu tempo se arrependendo sobre o passado e se preocupando com o futuro, viva esse dia de hoje. Lindamente"Você vai rir, aí depois você vai chorar bastante e então você vai ficar com raiva, e então sua mente vai explodir com um dos melhores plot twists que já vi e depois que isso acontecer você vai chorar pra caramba. Esse dorama é um dos melhores que já assisti, sem dúvida.
Ele passa tantas lições bonitas, como o valor da vida e de ter as pessoas que amamos com a gente e gostei, principalmente, que diferente dos outros filmes, doramas, livros, eles não dizem para você sair e viver intensamente "não desperdice seus dias, viva intensamente, viaje, pule de bungee jump, torne seus dias extraordinários' e blá blá blá. Não tem aquela ideia de você tem que fazer cada dia ser intenso e só assim vai fazer valer a pena. Tudo bem se seus dias forem comuns, mesmo assim a vida é boa e vale a pena ser vivida, não se arrependa do passado e não se preocupe com o futuro.
Outra ponto em que o dorama é muito perspicaz é em mostrar como a sociedade tratam os idosos. Como os filhos tratam os pais idosos, muitos deles vendo os próprios pais como um fardo. Mostra como acham que idosos são apenas pessoas fáceis de se tirar proveito, como muitos não tem qualquer respeito com os idosos, beirando até mesmo a crueldade.
Apesar de gostar muito de todos os atores a Kim Hye Ja (quem assistiu Goong vai lembrar dela) foi quem fez todo esse dorama chegar há um outro nível. Ela foi perfeita. Nas cenas divertidas eu me pegava sorrindo com ela e nas tristes, me acabei de chorar junto. O roteiro é incrível e só tenho a agradecer a minha amiga que insistiu para que eu assistisse porque valeu super a pena.
Cet avis était-il utile?
Most Boring K Drama of All Time
Well, it had to happen sooner or later. This is the first k drama I have given up on and stopped watching. This is undoubtedly the MOST BORING K-drama I've ever had the misfortune of watching. I hung on as long as I could but after 9 episodes, I'm done. I don't care anymore what the hell happens. I don't know what people are talking about this being "one of the greatest dramas ever". Maybe they were watching something else and got the title mixed up? Even more mind boggling is the fact that somehow, someway, this was actually one of the most highly rated dramas in Korea when it aired. How?????The story was good for the first 2 episodes but after that it just went downhill. All the tension, excitement, energy of the first 2 episodes vanished. What remains is a tedious slog as you watch an old lady shuffle about doing mundane everyday stuff.
Unless you have insomnia, save yourself the time and don't watch this.
Cet avis était-il utile?
The rewatch value would be simply to fit the pieces together from back to front and understand it with an even deeper heart and deeper sense of gratitude.
Anyone who gives this drama low stars really doesn’t understand the complexity of this story. Absolutely brilliant.
Cet avis était-il utile?
Cette critique peut contenir des spoilers
Wielowymiarowa puenta o życiu.
Przychodzi taki moment w życiu, po obejrzeniu tyyyyyyyyylu dram że trafiasz na pozycję po której myślisz "luuuuuuudzie i wy się tamtymi dramami zachwycacie?"Kit z wszystkimi słodkimi opowieściami czy dramami akcji.
Trafiłam na coś co sprawiło mi takiego kopa w sercu jakbym Biblię znów przeczytała.
Poznajcie The Light in Your Eyes.
_____________________________________________________________________
Od pierwszych odcinków zostajemy "głęboko" wprowadzeni w typowo powiedziałoby się standardową historyjkę romantyczną. Mamy Hye Je czyli aspirantkę na reporterkę bądź konferansjerkę która doznaje jakieś pauzy zawodowo życiowej próbując po cięzkich studiach znaleźć pracę w zawodzie. Szarą codzienność wypełnia jej szlajanie się przyjaciółkami po barach, użeranie się z rodzinką oraz uganianie się za miłostkami. Jej rodzina tego nie wie, ale Hye Ja już na wstępie dzieli się z nami swoją największą tajemnicą - chowa zegarek dzięki któremu jest w stanie cofnąć się w czasie jednak każda taka próba kosztuje ją jakiś kawałek życia i dzięki temu Hye Ja niestety się starzeje. Po młodocianych próbach testowania wynalazku Hye Ja i tak już wygląda na wyrośniętą jak na swój wiek, więc niestety postanawia skrzętnie go schować i już więcej nie użyć. Życie płynie normalnie, Hye Ja doznaje swoich pierwszych rozterek związanych z pracą marzeń. Na klasowym spotkaniu spotyka sukcesywnych znajomych i zawiera nowe znajomości - kolejną miłostkę Joon Hę - pana przyszłego reportera o uroczym uśmiechu. Wszystko nagle wywraca się do góry nogami gdy ojciec Hye Jy ginie w wypadku samochodowym. Dziewczyna chwyta zegarek i za wszelką cenę stara się zmienić bieg wydarzeń co po licznych próbach kończy się tragedią. Hye Ja momentalnie jednego wieczoru staje się siwą staruszką.
Fabuła w tym wydaniu prezentuje się idealnie. Cała akacja dzieje się tak szybko że od ekranu cięzko jest w pewnym momencie odwrócić głowę. Łatwo też się domyśleć że od tego momentu wszyscy oczekują rozwiązania problemu tym bardziej że już podłapaliśmy pierwszy iskry głównej pary Hye Jy i Joon Hy co desparacko w nas drąży nadzieje że ta pra skończy na końcu w przepięknym obrazku happy endingu. Spokojnie spokojnie... Weżcie głęoki wdech bo autor w tym momencie wpakował waszą głowę na naprawdę głębokie wody.
Mnie się historia w tym momencie tak ogromnie spodobała że faktycznie jedyne czego oczekiwałam to tego jednego elementu który naprawi tej okropny burdel jaki się tu rozpanoszył. Hye Ja może i została zabawną staruszką, ale jak się okazuję nie tylko na nią wpłynął negatywnie cały zbieg wydarzeń. Okazuje się że życie Joon Hy kompletnie leci na dno a jej ojciec wcale nie był tym samym zadowolonym człowiekiem co przed zmianą. Zaczynamy w tym momencie oglądać coś co pachnie "Efektem motyla" w jakieś koreańskiej wersji light. Historia juz nie prezentuje nam rozbrykanej nastolatki ale monolog o życiu z perspektywy starszej kobiety. Okazuje się że życie na krawędzi wieku niesie za sobą nie tylko fizyczne konsekwencje. Wspólnie z Hye Ją dostrzegamy prawdy o życiu jakim jest nieuchronne przemijanie oraz konsekwencje wszystkich decyzji i zdarzeń jakie się człowiekowi przytrafiają. Różnorodność problemów od zwyczajnego reumatyzmu w kolanach a dyskryminacją i złym traktowaniem osób starszych przyprawia odbiorcę o chwilę refleksji nad wartością rzeczy posiadanych za młodu. Hye Ja nie tylko desperacko szuka sposobu na powrót do młodości ale i stara się usilnie naprawić rzeczy na które kiedyś mogła mieć wpływ a które obecnie w jej stanie psują się przed jej oczyma.
Chciałabym powiedzieć że tak mniej więcej przedstawia się cały zarys fabularny The Light in Your Eyes, ale ku zdziwieniu wszystkich oglądających pod koniec czeka na was olbrzymia niespodzianka. Jeżeli ja ja skupiliście całą swoją uwagę na złotym zegarku i podróży w czasie to przygotujcie się na kompletny zwrot akcji. Bardzo poruszający, bardzo moralistyczny pełen wzruszeń i litrów łez. Nie ukrywam że musiałam oglądacie ostatnie dwa, trzy odcinki jeszcze razy w niektórych momentach bo straciłam całkowicie rachubę co naprawdę jest rzeczywistością i po zakończeniu wciąż nic nie rozumiałam.
A ja myślałam że dramy z manipulowaniem czasu są "fajne". Pan Kim Su Jin się naprawdę tutaj postarał. Nie dość że poczułam się oszukana to w dodatku strasznie mnie w duszy zabolało zakończenie.
Co do muzyki czy jakiejkolwiek oprawy muzycznej, to nie usłyszmy nic ciekawego. Aktorstwo natomiast prosi się o oklaski. Nam Joo Hyuk jak zawsze płytki w swoich romantycznych rolkach, tak tu prosi się o owacje. Generalnie wszyscy odwalili kawał dobrej roboty. Oklaski dla pani Kim Hye Jy, tym razem tej prawdziwej aktorki. Nie wiem czy osobiście również jest tak przesympatyczną staruszką, ale role wyszła jej genialnie. Aż chciałam się do niej przytulać jak do własnej babci. Kim Ho Jun w roli pajacowatego brata Hye Jy dał mi tyle rozrywki że doprawdy nikt w tej dramie nie musiał już się na nią specjalnie wysilać.
Scenarzystom naprawdę daję 10 za pomysł i wykonanie. Dla takich pozycji człowiek przemierza oceany kdramalandu.
Niepozorna pozycja z bagażem ponadczasowych wartości. Są historie których się nie zapomina i są rzeczy które człowieka przyswaja w niecodzienny sposób. Uwierzcie mi, że dla każdego znajdzie się tutaj coś co zostanie w pamięci na dłużej niż sam repertuar trwał. Jeżeli są tytuły którymi można się poszczycić że się obejrzało, to The Ligh In Your Eyes z pewnością plasuje się do wyższej półki najbardziej wartościowych pomysłów serialowych z jakimi fan się spotka na swoje azjatyckiej drodze. Szczerze od serca polecam każdemu.
Cet avis était-il utile?
EL DRAMA QUE MÁS ME HA CONMOVIDO EN MI VIDA
El mensaje del drama y las increíbles actuaciones son la razón principal por la que es toda una joya escondida de los dramas coreanos.El elenco joven lo hizo muy bien: Han Ji Min quien se transformó por completo en Kim Hye Ja y conectó a la perfección con su versión adulta; Son Ho Jun siendo el personaje de comedia que hacía ameno el drama; y Nam Joo Hyuk en un papel tan vulnerable y destruido, que implicó todo un reto de la actuación y logró transmitir todas las emociones tan delicadas de su papel. Pero quienes me impactaron fueron los actores adultos: Lee Jung Eun demostrando que un personaje aparentemente simple como una ama de casa, esposa y madre es tan complejo como el resto; Ahn Nae Sang que realmente me conmovió con todas sus expresiones con cada uno de los personajes y lo versátil que es en su actuación; y finalmente Kim Hye Ja, se ganó toda mi admiración como actriz, ella como protagonista se enfrentó a un rol díficil en el cual no decepcionó en lo absoluto.
Realmente creí que al ser un drama enfocado en la historia de una mujer mayor me aburriría rápidamente y agradezco haber estado totalmente equivocada. 12 capítulos fue la cantidad ideal para desarrollar la trama. De verdad disfruté ver a Kim Hye Ja y todas las dificultades por las que pasó no solo ella, sino el dolor y las emociones de sus padres al ver a su hija de 25 años convertida repentinamente en una mujer de 70 años y como Hye Ja nunca perdió el animo de volver a su vida normal y siguió trabajando para alcanzar sus sueños.
Los últimos capítulos me destruyeron por completo, el drama tiene un propósito y un mensaje que quiere hacer llegar, cualquier persona pensaría que lo que ocurre no tiene sentido, pero sé que es la manera más realista en la que pudieron haber representado la historia de Kim Hye Ja y fue precisamente lo que me conmovió más.
Cet avis était-il utile?
